دزدگیر یا سیستم امنیتی وسیله ای است که به هنگام گذر از یک حریم خصوصی و یا شکستن یک قفل، با اعلام صدا این عمل غیرقانونی را اعلان می کند. اما آیا تا کنون به این فکر کرده اید که دزدگیر از کجا آمده است؟
تاریخچه دزدگیر و سیستم هشدار سرقت به بیش از 160 سال پیش باز می گردد چرا که دغدغه فراهم نمودن امنیت و حفظ حریم شخصی ریشه در تاریخ بشری دارد.
اولین سیستم هشدار دهنده سرقت در جهان توسط آگوستوس راسل در بوستون و در سال 1853 به ثبت رسید و او توانست انقلابی را در صنعت دزدگیر مدرن جهان ایجاد کند. پیش از این اختراع بزرگ، دزدگیر اماکن، سیستم ساده ای داشت که توسط مخترع انگلیسی به نام تیدلی در سال 1700 میلادی ساخته شده بود. تیدلی این سیستم را با قراردادن تعدادی زنگ مکانیکی روی در و اتصال آن ها به قفل ها ساخت. اگر فردی تلاش می کرد با کلید مشابه و یا هر ابزار غیر مجاز دیگری در را باز کند، زنگ ها به صدا در می آمدند و صاحب خانه را مطلع می کردند. تا آن زمان، این حیوانات بودند که صاحبان خود را از حضور سارقان با خبر می کردند. به خصوص در اروپا مردم از سگ ها و همچنین از پرندگان اهلی خانگی مانند غاز و خروس نگهداری می کردند که با ایجاد کردن سرو صدا و بهم زدن بال هایشان، دیگران را از حضور افراد غریبه آگاه می کردند.
اما راسل کشف کرد که چگونه با استفاده از الکتریسیته، آهنربا و زنگ می تواند یک دزدگیر و سیستم هشدار دهنده مدرن ساخت. اساس کار این دزدگیر بر مبنای بسته شدن مدار الکتریکی بود. تمام درها و پنجره ها به صورت موازی به سیستم متصل بودند و با باز شدن هریک از آنها مدار الکتریکی بسته می شد و با ایجاد یک جریان ناگهانی در مدار، سبب ارتعاش در آهنربا می شد و آلارم را به صدا در می آورد. درواقع در این سیستم، نیروی جنبشی تولید شده توسط آهنربا به وسیله چکش به کاسه برنجی منتقل شده و این برخورد ارتعاشی موجب به صدا درآمدن زنگ خطر می شد.
پاپ راسل در سال 1856 اختراع خود را به عموم معرفی کرد اما بعد از یک سال به بیماری حصبه مبتلا شد و مجبور شد امتیاز اختراع خود را به اوین هولمز بفروشد.
تاسیس اولین کارخانه دزدگیر
از آنجا که به نظر هولمز تمام سارقان جهان در نیویورک زندگی می کردند، او به آنجا نقل مکان کرد تا تجارت خود را در آن شهر آغاز کند. به این ترتیب او بنیانگذار اولین کمپانی تولید کننده دزدگیر در جهان است که بعدها تحت عنوان شرکت حفاظت الکتریی هولمز معروف شد. هولمز با زیرکی تمام توانست با استفاده از تلگراف که مردم آن زمان علاقه و اشتیاق زیادی برای استفاده از آن داشتند و چاپ آگهی، محصول خود را به مردم معرفی و اعتماد آن ها را جلب کند. در زمان چاپ آگهی عکسی از زنگ خطر جدیدش تهیه کرده و آن را همراه با امضای خود به چاپ می رساند. همین مساله باعث شد که این دزدگیر به طور گسترده به مردم معرفی شود و کسب و کار هولمز توسعه یابد.
نقطه عطف سوم در تاریخچه دزدگیر
سومین نقطه عطف در صنعت اختراع دزدگیر توسط فردی به نام ادوارد کالاهان در سال 1867 پدیدار شد. الیشا اندورز در آن زمان رئیس شرکت کالاهان بود که یک شب به طور کاملا شگفت انگیزی از خانه خود ربوده شد. شوک این اتفاق به حدی بود که کالاهان را مجبور به پیشنهاد طرحی کرد که بتواند از بروز دوباره چنین حوادثی جلوگیری کند. او طرحش را برای پنجاه خانه ای که در همسایگی خانه رئیسش بودند اجرا کرد. این طرح شامل یک جعبه تماس اضطراری، یک زنگ و چند کلید برای اتصال به خانه های همدیگربود. برای هر جعبه زنگ خاصی تعبیه شده بود که می توانست در زمان سرقت بین خانه ها تمایز قائل شود. یعنی اگر زنگ خانه شماره 1 به صدا در می آمد، خانه های 2 و 3 متوجه می شدند که به احتمال زیاد خانه شماره 1 در حال به سرقت برده شدن است. کالاهان نیویورک را به چند منطقه تقسیم کرد که همگی به منابع اصلی در ایستگاه پلیس متصل می شدند و به این صورت کار خود را آغاز کرد.
به این ترتیب فرآیند اختراع دزدگیر طی سالها پیشرفت و تحولات در نهایت به امروز رسید. امروزه با پیشرفت تکنولوژی و سیستم های اطلاع رسانی، دزدگیرها نیز تغییرات قابل ملاحظه ای داشته اند و هوشمند تر شده اند. به طوری که نیاز به استفاده از یک سیستم امنیتی در هر جا و مکانی حس می شود.